Als ex-verpleegkundige weet Inge als geen ander hoe vitaal een goede communicatie is.
Inge Huys leert ons geweldloos en verbindend communiceren
- TAGS
- COMMUNICATIE
- HR
Het eerste contact van Inge Huys met het gedachtegoed van Marshall Rosenberg over geweldloze communicatie zorgde voor een openbaring. Inge verdiepte zich in de materie, richtte het ConnectieHuys op en zei haar baan als verpleegkundige op. “De boodschap van geweldloze communicatie uitdragen is mijn bijdrage aan wereldvrede”, klinkt het beslist bij Inge.
“Boodschap van geweldloze communicatie is mijn bijdrage aan wereldvrede”
Wat het voor Inge is? “Geweldloze of verbindende communicatie is communicatie op een gelijkwaardige manier. Eerlijk aangeven wat er in je leeft, maar ook interesse hebben in de leefwereld van je gesprekspartner. Communicatie heeft impact en dat is goed. Maar als die impact onaangenaam is, mag je dat aangeven op een duidelijke en kordate manier. Zo baken je grenzen af en kom je voor jezelf op. En dat zonder daarbij je gesprekspartner in moeilijkheden te brengen”, legt Inge uit. “Opkomen voor je eigen behoeften én oog hebben voor de behoeften van een ander.”
Als ex-verpleegkundige weet Inge als geen ander hoe vitaal een goede communicatie is. “Het is zo belangrijk om patiënten helderheid te geven over wat er gaat gebeuren met hun eigen lijf. Ze hebben nood aan een goede uitleg, maar daarnaast ook aan empathie. Empathie is een van mijn belangrijkste stokpaardjes. Er wordt verondersteld dat hulpverleners dat sowieso hebben, maar jammer genoeg is dat niet altijd het geval. En het is net die empathie die de patiënt – of de mens tout court – nodig heeft. Vaak proberen we met de beste intenties problemen op te lossen, in een reddersrol te springen of ongevraagd advies te geven. Empathisch aanwezig zijn, en dat met je onverdeelde aandacht, is het grootste cadeau dat je kunt bieden. Erkenning geven aan wat er leeft bij iemand. Dat is helend en goud waard.”
Het loopt vaak mis in communicatie. Waar dat aan ligt? “Je hoeft niet verder te kijken dan jezelf”, lacht Inge. “Het gaat vaak mis omdat we niet écht luisteren. We luisteren om te reageren. We onderbreken vaak. Als je dat doet, dan ben je niet meer bij de ander, maar vooral bij jezelf. Dan ben je al bezig met hoe je zelf zou reageren. Mijn belangrijkste raad is dan ook om je ego aan de kant te zetten en te achterhalen wat er bij de ander leeft. Maak die verbinding. Ook al zegt de tegenpartij iets wat niet strookt met jouw waarden. Dat betekent niet dat je niet nieuwsgierig kunt zijn. Door nieuwsgierig te zijn en écht in gesprek te gaan, krijg je een mooie en open communicatie.” Alles begint bij jezelf. “Je hebt geen impact of invloed op een ander. Wel op wat je zelf zegt en doet. Je bent 100% verantwoordelijk voor 50% van de relatie.” Dat brengt Inge ook in haar opleidingen over. “Verwacht geen hele dag theorie. Zo werk ik niet. Ik duik er meteen in, zodat je letterlijk en figuurlijk ondervindt welke impact geweldloze communicatie heeft. Mijn opleidingen staan niet gelijk aan twee dagen achteroverleunen. Ik wil impact maken, zorgen voor bewustzijnsverruiming en hopen dat ik op die manier mee een steentje verleg.” Vallen en weer opstaan Maar na de opleiding begint het pas: de nieuwe kennis in praktijk omzetten. “Niet altijd evident”, weet Inge. “Je kunt iets overbrengen in een trainingsruimte, maar dan komt de cursist terug in zijn of haar werkcontext en blijkt het niet zo simpel te zijn. Ik vind het heel belangrijk dat die context het gedachtegoed mee uitdraagt. Dat leidt tot duurzaam connecteren en beter communiceren.” Álles rechttrekken met goede, duurzame en geweldloze communicatie? “Ik zou willen dat het kon”, glimlacht Inge. “Verschillende meningen en verschillende persoonlijkheden zullen er altijd zijn. Polariteiten ook. Wrijvingen en ook conflicten zullen er altijd zijn. En dat is helemaal oké. Maar het zou mooi zijn als iedereen op een meer respectvolle manier met elkaar zou omgaan, dat we op een gelijkwaardige manier in dialoog gaan en eerlijk zijn met elkaar. De wereld zou meer floreren. De wereld zou er mooier uitzien. En vergis je niet: het model van geweldloos communiceren lijkt niet ingewikkeld. Maar toch is het niet evident om het in het echte leven toe te passen. Het is vallen en weer opstaan. En alles – maar werkelijk alles – begint bij onszelf.”
Van gedachten wisselen over het leren van vandaag voor het werk van morgen? Contacteer Vanessa Aneca L&D Projectcoördinator